Вујко Вања

                                                                 Вујко Вања

Во драмата „Вујко Вања“ од А. П. Чехов е претставена случка од секојдневието на село во Русија, која ги менува животите на ликовите. Тие стануваат разочарани со мислењето дека цел живот залудно го потрошиле на имотот на професорот Серебрјаков, кој размислува да го продаде.

                Астров е еден од ликовите во ова дело кој всушност претставува млад одраз на Серебрјаков, тој е образован човек полн со нови идеи. Тој е релативно убав средногодишен човек кој бил оттргнат од младоста во раниот период од својот живот. Во младоста се навраќа со ликот на Елена, која претставува негова љубовна интерес. Тој е несреќен и уморен од неговата професија како единствениот доктор во селото и постојано е повикуван за работа, а неговата утеха често ја бара во алкохолот.

                Овој лик е напреден за своето време бидејќи покажува интерес во екологијата, со долги говори за способноста на човекот да создаде, а не способноста да уништи. Неговиот карактер и теории се издигнати до совршенство од страна на Соња, која во голема мера му се восхитува.  Авторот Чехов преку Астров вметнува дел од неговите карактеристики и идеологии. Тој ја цени убавината во нештата како природата и убавината на Елена

Прва љубов

                                                          Прва љубов

Владимир Петрович е 16-годишно момче кое во 1833 год. оди со неговото семејство во Нескучи. Таму се запознава со својата соседка, 21-годишната кнегињицата Зинаида, во која се заљубува. Таа има неколу додворувачи на ои Владимир им се придружува во нивните залудни напори да ја придобијат младата дама. Момчето открива дека вистинскиот објект на љубовта на Зинаида е всушност неговиот татко.

Сценарио

                (Точно осум часот. Тесно и извалкано претсобје на малечка куќа кое се поврзува со салон-мала просторија со стол во средината.)

Стариот слуга: (Намуртено гледа во Владимир и мрзелива станува од клупа)

Владимир: (Отвара вратата од салонот и влегува)

Зинаида: (Стои на столот во салонот и во рака држи машка шапка, опкружена со петмина      мажи. Погледнува кон Владимир) Застанете, застанете, нов гостин, и нему треба да му дадеме карта (сконува од столот и го грабна ракавот од палтото на Владимир) Ајдете, што стоите? М’сје дозволете ми да ве запознаам: ова е м’сје Волдемар, синот на нашиот сосед. А ова, (се врти кон Владимир и му ги покажува гостите) се грофот Малевски, лекарот Лушин, поетот Мајданов, капетанот во оставка Нирмацки и Беловзоров. Грофе, напишете му на мсје Волдемар карта.

Грофот Малевски: Тоа не е право. Тие не играле со нас фота.

Беловзоров: Не е праведно.

Зинаида: Напишете карта, ви велам. Каков е овој бунт? Мсје Волдемар со нас е првпат и денеска за него законите не важат. Немојте да мрморите, пишувајте, јас така сакам.

Грофот Малевски: (Зема перо, откинува парче хартија и почнува да пишува)

Лушин: Дозволете ми барем толку, да му објаснам на мсје Волдемар во што се состои работата зашто тој сосем се збрка. Гледате ли, момче, ние играме фота. Кнегињицата ќе ја извлече казната, и оној што ќе има среќа да ја извлече картата, има право да и ја бакне раката. Дали ме разбравте што ви реков?

Владимир: (Го погледнува Лушин)

Зинеида: Мајданов, вие како поет,треба да бидете великодушен и својот билет да му го отстапите на мсје Волдемар, така што тој да има две шанси на среќа, наместо една.

Маданов: (Одмавнува со главата во знак на несогласување)

Бескрајна приказна

                                                   Бескрајна приказна

„Бескрајна приказна“ е најпознатиот роман од германскиот писател Михаел Енде. Главна тема е делот на фантазијата и имагинацијата во измислениот, но и во реалниот свет.

Со експозицијата се запознаваме со главниот лик Бастијан Балтазар Бак. Тој е момче кое омилен начин на кој сака да го помине времето е читајќи книги. Еден ден додека бега од деца кои често го омаловажуваат, наидува на една антикварница. Сопственикот на антикварницата читал книга во која Бастијан е заинтересиран. Неговата љубопитност се зголемува кога сопственикот му кажува дека таа е несоодветна за деца, а момчето решава да ја позајми.

Заплетот го претставува судирот, проблемот во делото. Во ова, заплетот започнува со запознавањето со Артеј, јунакот од позајмената книга, кој за задача имал да го најде лекот за Детската Кралица. Тука настануваат сите препреки и искушенија во неговата потрага по лекот.

Кулминацијата е највозбудливиот дел од едно дело. Тој дел настанува со доаѓањето на Артеј и Бајтијан очи во очи. Со ова светот на Фантазија се поврзува со Земјата. Бастијан е сосема зачуден и збунет со овој настан.

Пресвртот се случува во перипетијата. Тука преку разговорот на Артеј со злобниот волк Морг, дознаваме за плановите како Ништото сака да ја уништи Фантазија. Дознаваме дека единствениот начин е само кога луѓето од Земјата ќе ја изгубат имагинацијата, надежта и сништата, со што световите повторно се поврзуваат.

Решавањето на проблемот, заплетот настанува во расплетот. Тогаш Артеј разочаран од неуспешната мисија се враќа во палатата на Кралицата. Таа го убедува дека мисијата е всушност успешна со тоа што тој го обезбедил присуството на Бастијан, кој е единствениот кој може да ја спаси Фантазија со давање на ново има на Кралицата. Момчето и го дава новото име Месечево дете и ја спасува Фантазија.

Шагринска кожа

 

                                               Шагринска кожа

Романот „Шагринска кожа“ од Оноре де Балзак ја раскажува приказната за млад човек- Рафаело, кој во момент на очај наоѓа необична шагринска кожа. Таа ги исполнува неговите желби, но, со секоја исполнета желба кожата се намалува заедно со животниот тек на човекот. Настаните се сместени во Париз за време на 19^-отвек.

            Рафаело е динамичен лик, кој е жртва на деструктивното влијание на општеството и богатството. Ако Рафаел се оженил со Паулина додека сѐ уште е сиромашна, можеби живееле заедно долго време. Наместо тоа, тој ја следи Фоедора, симбол на социјална измама, и е принуден да ја земе кожата.

            Заслепен од луксузот на буржоазијата тој станува несвесен за своите постапки и како луѓето го гледаат. Рафаел станува арогантен, неговите пријатели го искористуваат поради неговото богатство

Овој лик е комплексен, кој ги променува своите мислења од потребата да се докаже пред луѓето околу себе. Тој тоа го прави преку немилосрдно самозадоволување, станува алчен и арогантен. На крајот од романот тој учи дека мора да се плати за сè во животот. Тој има кратка одмена кога ќе се ожени со ќерката на својата поранешна газдарица, Паулина, но смртта бзро се приближува.

Во оваа книга е прикажана алчноста на луѓето да им се остварат сите желби без никаков напор, но човек без желби не постои.