Антигона




„Антигона“ е драма која опоменува на опасноста од тврдоглавото самоволие, но и драма која ја воспева силата на жената „што посега по подвиг којшто не е во силите на женската природа“. Во таа смисла, Антигона често се опишува како „идеален образ на Гркинка“ и „еден од најпрекрасните ликови во светската поезија“. Во секој случај, таа е првиот голем женски лик во светската книжевност. Всушност, таа е надвор од дотогашната грчка традиција, бидејќи таа е голема по дух и се одликува со огромна истрајност и волја и станува против тиранијата, бранејќи ги законите на хуманоста. Нејзината мисла и готовноста да се жртвува добиваат монументална димензија. На тој начин, до ден-денес Антигона ја доживуваме како универзален херој кој дава отпор пред насилството.^[4]

Чорбаџи Теодос

                                                       Чорбаџи Теодос



                                                         Анализа на лик
                                                   
                                                              Стојанка

Чорбаџи Теодос“ е дело на Васил Иљоски, кое е исполнето со разни ликови. Некои од нив се тажни, некои се среќни, но има и заљубени. Во заљубените спаѓа Стојанка која сега ќе ја опишам.
                Стојанка е круто девојче, која не потекнува од толку угледна фамилија, според чорбаџијата Теодос. Стојанка е заљубена во Томче и таа се ќе направи за него, но таа е нестрплива. Тие имаат забранета љубов и неможат да се земат. Томче го моли својот татко, но тој не дозволува и едноставно му се смее во лице, Стојанка е нестрплива и цело време го уценува Томче, дека ќе дојдат да ја земат други. Стојанка, покрај тоа е искрено девојче и е многу фина, затоа Томче смета дека таа единствена за него и совршена жена. Стојанка, за жал, од страна на Теодос и Арсо е видена како валкана, нечесна жена со “црно под своите нокти“. Но покрај лошите зорови од страна на семејството на Томче, тие успеваат да се земат поради кумството со ромите.
                Јас сметам дека Стојанка, покрај мислењата дека е сиромашна и валкана, е добра и чесна и права жена за Томче. Теодос не треба да ги осудува и дели луѓето на сиромашни и богати, дека некогаш и богатите се валкани, ама во својата душа.